Όπου μιλάει ο άνεμος


Μετασχηματίζεται το σώμα με πόνο, αλληλοσυγκρούονται στο μυαλό οι σκέψεις με ορμή. Δύσκολο να είσαι έφηβος και ακόμα δυσκολότερο να προσπαθείς να ζεις και να ονειρεύεσαι σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό. Ηθέλε λίγο να ξαφύγει, για αυτό μετά το σχολείο, φορτωμένος με την σάκα του και το άγχος του για τις εξετάσεις που πλησιάζουν, πήρε το ανηφορικό μονοπάτι προς το πευκόφυτο βουνό. Παρόλο το ταχύ νεανικό του βήμα, αισθάνονταν ότι σερνόταν σαν τις κάμπιες που μόλις είχαν κάνει όπως και η άνοιξη την εμφάνιση τους. Σαν έφτασε στην κορυφή, κρυμμένος μέσα στα δέντρα, ήθελε απλά να ουρλιάξει, να διώξει ό,τι τον έπνιγε, να φωνάξει με τόση ένταση ώστε κι ο δυνατός αέρας που λυσσομανούσε, να πάψει να ακούγεται, να φαντάζει σαν θρόισμα. Πήρε βαθιά ανάσα…

Η επιστολή της Αλήθειας

Σήμερα γιορτάζει το Ψέμα και έτσι αποφάσισε η Αλήθεια να του στείλει μέσω επιστολής τις ευχές της! 


Φίλτατο και αγαπητό Ψέμα, 

Ίσως σε παραξενέψει η επιστολή μου αυτή, λόγω της αντίθετης φιλοσοφίας ζωής που έχουμε, αλλά θα προσπαθήσω να λύσω εν συντομία το μυστήριο. Θα ήθελα να σου ευχηθώ από τα βάθη της ψυχής μου "χρόνια πολλά". Να είσαι γερό και δυνατό σαν τα ψηλά βουνά για να γιορτάζεις κάθε πρώτη του Απρίλη και να με ξεκουράζεις έστω και για αυτές τις 24 ώρες. 

Κουράστηκα φιλαράκι Ψέμα, κουράστηκα να μην μπορώ να βρω ένα απόκρυφο μέρος να κρυφτώ σε αυτήν την χώρα. Με αναζητούν παντού σαν μανιακοί οι κάτοικοι της, χωρίς εμένα δεν μπορούν να ζήσουν. Τρέχω σαν τρελή να μεταλαμπαδεύσω την λάμψη μου από άκρη σε άκρη, ούτε πυγολαμπίδα να ήμουν η δόλια. «Πρέπει να λάμψει η αλήθεια για να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο» είναι το σλόγκαν τους. Με καλούνε συνέχεια στα δελτία ειδήσεων, στις πολιτικές ομιλίες, με πάθος και ζήλο με κυνηγούν σαν θήραμα οι φοιτητές και οι καθηγητές στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ενώ οι ερωτοχτυπημένοι μαγαρίζουν το όνομα μου στα ραβασάκια τους καθώς ορκίζονται «Σ’ αγαπώ μα την Αλήθεια»! Αμ, τους ψαράδες και τους κυνηγούς που να τους προλάβω; Καλά παιδιά δεν λέω αλλά να με ξυπνάνε χαράματα επειδή γουστάρουν την παρέα μου; Και άσε πόσοι με υπερασπίζονται κάθε μέρα, κάθε ώρα, μιλιούνια! 

Βαρέθηκα Ψέμα, μα πιο πολύ βαρέθηκα να με γιορτάζουν όλον τον χρόνο. Τόση γιορτή, τόση ευτυχία με πνίγει! Χεσμένη από χαρά είμαι πάντα! Σαν συγκαμένη προχωρώ η καψερή! Έχω δοκιμάσει τα πάντα, μωρομάντιλα, πούδρα, τζίφος! Μόνο η πρωταπριλιά με αναπαύει όταν γιορτάζουν εσένα. Για αυτό να είσαι καλά! Να χαίρεσαι το όνομα σου!

Με τιμή, 
Η φίλη σου Αλήθεια